تفاوت میان پول‌های مجازی

ارز دیجیتال چیست؟|به زبان ساده

تفاوت کیف پول شخصی و صرافی | از کیف پول شخصی استفاده کنیم یا کیف پول صرافی؟

یکی از مهم‌ترین ضروریاتی که برای خرید و فروش ارز دیجیتال به آن نیاز دارید کیف پول است. شما می‌توانید برای نگهداری، ارسال و دریافت رمزارزها از کیف پول شخصی یا کیف پول صرافی استفاده کنید. اما تفاوت کیف پول شخصی و صرافی چیست؟ بهتر است از کیف پول شخصی استفاده کنیم یا کیف پول صرافی؟ با ما همراه باشید تا به این سوالات پاسخ دهیم.

کیف پول چیست؟

کیف پول رمزارز (Cryptocurrency Wallet) که به اختصار به آن کیف پول هم گفته می‌شود، تقریبا عملکردی مثل کیف پول‌های معمولی دارد اما به جای اسکناس داخل آن فایل‌هایی نگه‎داری می‌شود که نشان دهنده مالکیت شما روی رمزارزهایی است که در اختیار دارید.

نکته‌ای که باید بدانید این است که داخل کیف پول کریپتو، هیچ رمزارزی نگهداری نمی‌شود! بلکه کلیدهای خصوصی و عمومی که برای دسترسی به بلاک چین ضروری هستند نگهداری می‌شوند. با کمک این کلیدها و با استفاده از امضای دیجیتال خودتان، شما می‌توانید تراکنش‌ها را تایید کنید. در واقع کیف پول، دسترسی شما به بلاک چین را تسهیل می‌کند و با استفاده از آن نیازی نیست درگیر پیچیدگی‌های فنی بلاک چین باشید. کیف پول شما می‌تواند یک دستگاه فیزیکی، یک برنامه موبایل یا حتی یک وبسایت باشد. صرافی‌ها نیز کیف پول را به عنوان یک سرویس جانبی ارائه می‌کنند. اما کیف پولی که توسط صرافی عرضه می‌شود با کیف پول‌های شخصی مثل کیف پول متامسک و تراست تفاوت‌های زیادی دارد.

کیف پول روشی راحت برای دسترسی به ارزهای دیجیتال است.

در مقاله کیف پول تفاوت میان پول‌های مجازی ارز دیجیتال چیست به صورت مفصل درباره کیف پول و انواع آن صحبت کرده‌ایم.

تفاوت کیف پول شخصی و کیف پول صرافی

با استفاده از کیف پول شخصی، شما اختیار کامل کلیدهای خصوصی خودتان را در اختیار خواهید داشت و تنها روش در خطر افتادن سرمایه‌های شما، این است که دستگاهی که کیف پول روی آن قرار دارد را گم کنید. اما در کیف پول صرافی، کلیدهای خصوصی در اختیار صرافی قرار دارند و کنترل کامل کیف پول در اختیار شما نیست.

تفاوت کیف پول امانی و غیرامانی

کیف پول‌های شخصی تحت عنوان non-custodial یا غیرامانی شناخته می‌شوند و تقریبا شبیه به همان کیف پولی است که برای نگهداری اسکناس و پول‌های کاغذی از آن استفاده می‌کنید. با استفاده از این نوع کیف پول، شما کنترل کامل دارایی‌های شخصی خودتان را در اختیار دارید و هیچ کس نمی‌تواند از آن‌ها استفاده کند. مسئولیت نگهداری و حفظ رمزارزها هم در این روش کاملا برعهده شماست و در صورتی که کیف پول به هر دلیلی گم شود، می‌توانید با عبارات امنیتی آن را بازگردانید و در صورت فراموش کردن عبارات پشتیبان، دسترسی شما به دارایی‌هایتان از بین می‌رود.

در انتهای مقاله در مورد تفاوت کلید خصوصی و عمومی صحبت کرده‌ایم.

تفاوت‌های کیف پول شخصی و صرافی در جدول زیر به خوبی مشخص شده است:

ویژگی‌ها	کیف پول شخصی	کیف پول صرافی
ماهیت	غیرمتمرکز	متمرکز
امکان ردیابی توسط نهادهای دولتی	ندارد	دارد
امکان بلوکه شدن دارایی‌ها	ندارد	دارد
سرعت انجام معامله	کند	سریع
امنیت دارایی‌ها	بالا	به اقدامات امنیتی صرافی بستگی دارد
نیاز به احراز هویت	ندارد	دارد
قابل استفاده برای کاربران بسیار مبتدی	خیر	بله

کیف پول صرافی چیست؟

در کیف پول صرافی، کلیدهای خصوصی شما روی سرور صرافی هم نگهداری می‌شوند. به بیانی دیگر شما به یک فرد یا شرکت ثالث اعتماد می‌کنید که امنیت سرمایه‌های شما را حفظ کند و در صورت لزوم آن‌ها را به آدرس دیگری بفرستد. این نوع کیف پول مسئولیت‌های شما را کاهش می‌دهد اما معایب متعددی هم دارد که باید از آن‌ها مطلع باشید.

اکثر کیف پول‌‎های رمزارزی که در فضای وب وجود دارند از جمله کیف پول‌‌های صرافی، از نوع امانی هستند. کلیدهای خصوصی این نوع کیف پول در اختیار صرافی قرار دارند و مسئولیت تامین امنیت آن هم برعهده خود صرافی است. اما به دلیل اینکه کیف پول صرافی به صورت متمرکز مدیریت می‌شود، هک کردن و آسیب دیدن آن خیلی راحت است و به همین خاطر اکثر کارشناس‌ها توصیه می‌کنند سرمایه‌های خودتان را داخل کیف پول صرافی نگهداری نکنید و از این کیف پول فقط در زمان ترید کردن استفاده کنید.

با وجود اینکه در این روش ممکن است امنیت دارایی‌های کاربر کمتر از روش‌های دیگر باشد اما خیلی از افراد به دلیل راحتی بیشتری که این نوع کیف پول در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد، آن را ترجیح می‌دهند.

کیف پول صرافی چه مزایایی دارد؟

خیلی از کاربران کیف پول صرافی را به خاطر راحتی زیاد آن انتخاب می‌کنند. این کیف پول به صورت یکپارچه با سیستم خرید و فروش صرافی عمل می‌کند و برای کاربرانی تفاوت میان پول‌های مجازی که قصد دارند به صورت مرتب معامله کنند گزینه مناسب‌تری به شمار می‌رود.

در صورتی که ارزهای دیجیتال خودتان را روی کیف پول صرافی نگهداری کنید، می‌توانید به سرعت آن‌ها را ترید کنید.

فکر کنید که بازار به یکباره دچار نوسان شده و شما باید توکن‌هایی که داخل کیف پول خودتان دارید به سرعت بفروشید. در صورتی که از کیف پول صرافی استفاده کنید، می‌توانید بلافاصله این کار را انجام دهید اما با کیف پول شخصی ابتدا باید رمزارزها را با پرداخت کارمزد به کیف پول صرافی منتقل کنید و بعدا آن‌ها را بفروشید که کار زمان‌بری است. به همین خاطر تریدرهایی که با ریسک زیاد معامله می‌کنند، معمولا دارایی‌های خودشان را روی کیف پول صرافی نگهداری می‌کنند.

نکته: برخی از کیف پول‌ها دارای صرافی داخلی هستند و می‌توانید بدون نیاز به پرداخت کارمزد تراکنش معاملات خودتان را انجام دهید. برای مثال کیف پول تراست والت دارای یک صرافی غیرمتمرکز است که با استفاده از آن می‌توانید انواع توکن‌ها را با هم مبادله کنید

استفاده از کیف پول صرافی چه معایبی دارد؟

• یکی از بزرگ‌ترین معایب کیف پول صرافی ساختار متمرکز آن است. این ساختار باعث می‌شود که کیف پول به راحتی در معرض هک قرار بگیرد و هکرها به راحتی بتوانند رمزارزها یا اطلاعات هویتی شما را به سرقت ببرند.
• در صورتی که مشکلی برای سرور صرافی پیش بیاید، این احتمال وجود دارد که سرمایه کاربر به صورت کامل از دست برود و هیچ روشی هم برای بازیابی آن وجود نداشته باشد. برای مثال در صورت هک شدن یا از کار افتادن سرور صرافی، ممکن است تمام دارایی‌های شما در خطر بیفتند.

نکته: برخی تفاوت میان پول‌های مجازی از صرافی‌ها، از کیف پول سرد (Cold Wallet) به عنوان پشتیبان استفاده می‌کنند و حتی در صورتی که سرور اصلی آسیبی ببیند، باز هم احتمال بازیابی کیف پول‌ها وجود دارد.

• در صورتی که صرافی از نظر قانونی دچار مشکل شود سرمایه شما هم مسدود خواهد شد و تا زمان مشخص شدن وضعیت صرافی، به آن دسترسی نخواهید داشت. (مانند شرایطی که برای صرافی کریپتولند پیش آمد)
• برای استفاده از کیف پول صرافی نیاز به احراز هویت دارید. خیلی از کاربران رمزارزها مایل هستند به صورت ناشناس فعالیت کنند اما در صورت استفاده از کیف پول صرافی نمی‌توانند ناشناس باقی بمانند.
• صرافی‌ها فقط از ارزهای خاصی پشتیبانی می‌کنند و نمی‌توانید تمامی رمزارزها را روی آن‌ها نگهداری کنید. اما در سمت مقابل می‌توانید انواع ارزها را روی کیف پول‌های شخصی نگهداری کنید. برای مثال کیف پول تراست والت علاوه بر تمامی توکن‌های موجود در اکوسیستم اتریوم، از تمامی توکن‎‌های ERC20، BEP2 و ERC721 نیز پشتیبانی می‌کند و می‌توانید حتی به عنوان کیف پول بیت کوین هم از آن استفاده کنید.

در مورد کیف پول تراست والت بیشتر بخوانید: کیف پول تراست

کیف پول تراست والت، نمونه‌از یک کیف پول شخصی

مزایای استفاده از کیف پول شخصی

• کیف پول‌های شخصی به صورت کاملا غیرمتمرکز عمل می‌کنند و می‌توانید به صورت کامل از این مزیت رمزارزها بهره‌مند شوید. یعنی هیچ فرد یا مرجع ثالثی روی دارایی‌های شما کنترلی ندارد.
• دارایی‌های شما از سوی کسی ضبط نمی‌شود.
• کیف پول‌های شخصی امنیت بیشتری نسبت به کیف پول صرافی دارند و هک کردن آن‌ها بسیار دشوار است.

معایب کیف پول شخصی

• با استفاده از کیف پول شخصی معمولا امکان انجام معاملات لحظه‌ای وجود ندارد. مثلا اگر بخواهید توکن خاصی را بفروشید و به پول نقد تبدیل کنید باید ابتدا آن را به صرافی انتقال دهید و منتظر بمانید تا تراکنش در شبکه تایید شود. این کار، مقداری زمان از شما می‌گیرد.
• برای انتقال دارایی بین صرافی و کیف پول باید کارمزد پرداخت کنید.

هر کیف پول کجا به کار می‌آید؟

یکی از مشکلاتی که معمولا تریدرهای تازه کار و افرادی که تازگی با ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند با آن مواجه می‌شوند، درک تفاوت کیف پول شخصی و صرافی است. با وجود اینکه هر دو کاربردهای نسبتا مشابهی دارند اما آشنایی با تفاوت‌های آن‌ها ممکن است باعث موفقیت شما در دنیای رمزارزها شود.

انتخاب بین کیف پول صرافی یا کیف پول شخصی، یکی از تصمیمات اصلی است که هر تریدر یا هودلر باید بگیرد. شما می‌توانید از هر دو کیف پول برای نگهداری رمزارز استفاده کنید اما اینکه کدام یک از این دو را انتخاب می‌کنید، به خود شما بستگی دارد و باید براساس مزایا و معایبی که دارند تصمیم‌گیری کنید.

مانند ارزهای فیات، در زمینه ارزهای دیجیتال هم روش‌های مختلفی برای نگهداری پول وجود دارد و شما می‌توانید از هر کدام از آن‌ها استفاده کنید.

در صورتی که می‌خواهید کنترل کامل دارایی‌هایتان را در اختیار داشته باشید و دسترسی به آن‌ها نیز آسان باشد، کیف پول شخصی گزینه بهتری برای شما خواهد بود. همچنین از آنجایی که می‌دانید ارزهایتان دقیقا کجا قرار دارند، کیف پول شخصی آرامش شخصی بیشتری به شما خواهد داد.

اما اگر ریسک‌پذیر هستید یا به ترید کردن علاقه دارید و می‌خواهید همیشه رمزارزهای در اختیار خودتان را خرید و فروش کنید، کیف پول صرافی گزینه بهتری برای شما خواهد بود. البته باید خیلی مراقب باشید چون اگر صرافی نتواند امنیت کیف پول شما را تضمین کند، احتمال اینکه فرد دیگری هم بتواند به سرمایه شما دسترسی داشته باشد افزایش خواهد یافت.

کلید خصوصی و عمومی چیست؟

خب! درباره کلید عمومی و کلید خصوصی توضیح کوتاهی به شما بدهکاریم!

کلید عمومی: کی از اجزای کلیدی کیف پول، کلیدهای خصوصی و عمومی آن هستند. کلید عمومی همان آدرس اختصاصی شما روی بلاک چین است که کاربران دیگر با استفاده از آن می‌توانند برای شما انواع ارزهای دیجیتال را ارسال کنند.

کلید خصوصی: کلید خصوصی هم ابزاری است که با استفاده از آن می‌توانید تراکنش‌ها را تایید کنید و به دارایی‌های خودتان دسترسی داشته باشید. در واقع اگر کلید خصوصی را در اختیار داشته باشید، حتی اگر دستگاهی که کیف پول روی آن قرار دارد را هم گم کنید، باز می‌توانید به دارایی‌های خودتان دسترسی داشته باشید.

کلید عمومی همان آدرس کیف پول است که برای دریافت ارز دیجیتال باید آن را در اختیار دیگران قرار دهید اما از کلید خصوصی برای ورود به کیف پول و امضای تراکنش‌ها استفاده می‌شود. چیزی مثل شماره کارت بانکی و رمز دوم. در اینجا شماره کارت شما مانند کلید عمومی عمل می‌کند و با کمک آن می‌توانید واریز و دریافت کنید ولی این اجازه را کلید خصوصی به شما می‌دهد که به محتوای آن دسترسی داشته باشید و اجازه این ارسال را بدهید.

نکته مهم: برای دریافت ارز دیجیتال، نیازی به ارائه کلید خصوصی ندارید و هرگز نباید آن را در اختیار کسی بگذارید.

سخن نهایی

به صورت کلی بهتر است فقط ارزهایی که قرار است با آن‌ها ترید کنید را داخل کیف پول صرافی نگهداری کنید و تمام ارزهای دیگر را به کیف پول شخصی خودتان انتقال دهید. همچنین در صورتی که قرار نیست خیلی ترید کنید و بیشتر قصد دارید ارزهای دیجیتال خریداری شده را به صورت طولانی مدت نگه‌داری کنید، بهتر است آن‌ها را به یک کیف پول سخت افزاری یا حتی کاغذی منتقل کنید.

ارز دیجیتال چیست ؟ آیا پول مجازی در آینده است؟

ارز دیجیتال نوعی پول یا دارایی است که فقط به صورت الکترونیکی قابل استفاده و انتقال است. برخلاف اسکناس و سکه، ارز دیجیتال به شکل فیزیکی وجود ندارد و یک جزء از فناوری پیچیده بلاک چین است . با استفاده از فناوری های ولت ها که در گوشی های هوشمند، تبلت ها، رایانه ها یا اینترنت امکان نصب دارد، می توان بین ولت ها ( کیف پول ها ) منتقل کرد.

ارزدیجیتال چیست؟

ارزهای دیجیتال را می توان برای اهداف خاصی مانند خرید کالاها و خدمات یا صرفا برای ارزیابی آنها در شبکه های اجتماعی یا بازی های آنلاین مانند پول سنتی استفاده کرد.

ما آن را پول دیجیتال، پول مجازی ، ارز مجازی یا پول سایبری می نامیم.

اما پاسخ به سوال ارز دیجیتال چیست؟

با این حال، معنای پول دیجیتال بسته به اینکه چه کسی می نویسد یا صحبت می کند، می تواند متفاوت باشد.

در حالی که ارزهای دیجیتال، مانند هر ارز استاندارد فیات، می توانند برای خرید کالاها و پرداخت هزینه خدمات استفاده شوند، ارزهایی نیز وجود دارند که استفاده از آنها فقط در میان جوامع آنلاین مانند سایت های بازی خاص یا شبکه های اجتماعی محدود است.

ارزدیجیتال تمام ویژگی‌های ذاتی ارز فیزیکی را دارد و به تراکنش‌های فوری اجازه می‌دهد در صورت اتصال به دستگاه‌ها و شبکه‌های پشتیبانی‌شده، پرداخت‌های بین‌مرزی انجام دهند.

به عنوان مثال، یک شهروند آمریکایی می تواند به یک ساکن سنگاپور ارز دیجیتال پرداخت کند. با این حال، برای انجام تراکنش با ارزهای دیجیتال، هر دو باید به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی های ارز دیجیتال

چه چیزی یک ارز دیجیتال (کریپتوکارنسی) را می سازد؟

پول به شکل دیجیتال (مانند دلار در حساب بانکی شما) دقیقا یک ارز دیجیتال به معنای واقعی کلمه نیست. دلیل آن این است که هنگام برداشت می توان آن را به پول نقد فیزیکی (مثلا از طریق دستگاه خودپرداز) تبدیل کرد.

پول سنتی در شکل دیجیتالی آن می تواند برای تسهیل پرداخت های الکترونیکی با کارت در تجارت فیزیکی و آنلاین استفاده شود، اما تفاوت هایی بین آن و یک ارز دیجیتال واقعی وجود دارد.

پول در شکل فعلی خود، از جمله اشکال دیجیتالی پول نقد در سپرده در بانک – توسط یک بانک مرکزی ایجاد و توزیع می شود (مانند دلار آمریکا که توسط خزانه داری ایالات متحده چاپ می شود و توسط فدرال رزرو توزیع می شود).

با این حال، یک ارز دیجیتال از یک سیستم دفتر کل الکترونیکی ( بلاکچین) برای ایجاد شبکه ای از گره های محاسباتی برای پردازش تراکنش ها استفاده می کند. رمزنگاری اغلب برای ناشناس کردن هویت کاربر و جزئیات تراکنش استفاده می شود.

یک ارز دیجیتال همچنین می تواند واسطه های بانکی و موسسات مالی را دور بزند و مستقیما در اختیار کاربران قرار گیرد.

مزایای استفاده از ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال مزایای زیادی دارند. تراکنش ها معمولا فوری و کم هزینه هستند، زیرا پرداخت ها با ارزهای دیجیتال مستقیما بین طرف های معامله کننده بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام می شود. این امر با کارمزد مقرون به صرفه‌تری در مقایسه با روش‌های پرداخت سنتی که شامل بانک‌ها یا اتاق‌های پایاپای است، اتفاق می‌افتد. تراکنش های الکترونیکی مبتنی بر ارز دیجیتال، ثبت سوابق و شفافیت لازم را در تراکنش ها به همراه دارد.

ارزهای دیجیتال را می توان ابرمجموعه ای از ارزهای مجازی و ارزهای رمزنگاری شده در نظر گرفت.

اگر به شکلی تنظیم شده توسط بانک مرکزی یک کشور صادر شود، به آن “ارز دیجیتال بانک مرکزی” یا “CBDC” می گویند. بسیاری از کشورها در حال برنامه ریزی برای راه اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات هستند.

مزایای استفاده از ارز دیجیتال

تاثیر ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی

با کشف واکسن کووید 19 و شروع واکسیناسیون انبوه، تمرکز بر مسائل اقتصادی در جهان افزایش یافته است. ارزهای دیجیتال و رمزنگاری شده به عنوان یک فرصت جدی از نظر محافظت در برابر خطرات برای طرف‌های اقتصاد جهانی تلقی می‌شوند، که هم برای از بین بردن اثرات عمیق اقتصادی این بیماری همه‌گیر و هم برای فرصت‌های مالی جدیدی که پس از آن شروع به ظهور کرده‌اند، آماده می‌شوند.

این بازار موبایل محور بیت‌کوین همچنین باعث شده است که دیدگاه‌های برخی از اقتصاددانان و سازمان‌ها که با ملاحظاتی به بازارهای پول کریپتو نزدیک می‌شوند، در جهت مثبتی متحول شود.

به عنوان مثال، نوریل روبینی، اقتصاددان مشهور جهان، که در ابتدای این فرآیند در بررسی بازارهای ارز دیجیتال مردد بود، در مصاحبه با خبرنگاران یاهو فایننس اظهار داشت که اکنون بیت کوین را به عنوان یک ابزار “سرمایه گذاری جزئی” می بیند که قبلا آن را «پول بد» می نامید.

تاثیر ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی

نظرسنجی انجام شده توسط بانک تسویه حساب های بین المللی (BIS) ، این تحول جهانی را به وضوح نشان داده است. بر اساس این نظرسنجی، علاقه بانک های مرکزی به سیستم های ارز دیجیتال در سراسر جهان نسبت به سال قبل 10 درصد افزایش یافته است.

عامل قابل توجه دیگر در این مرحله این است که بیشتر این بانک ها، بانک های مرکزی کشورهای در حال توسعه هستند. کشورهای در حال توسعه، با استفاده از برخی مزیت‌ها از جمله سرعت سازگاری با نوآوری‌های حاصل از جمعیت جوان، نقش پیشرو دولت در تحولات فناوری جدید و دلایل فرهنگی، در مقابل دیجیتالی شدن پول و افزایش سیالیت آن ایستادگی می‌کند.

در این تحولات در سیستم های ارز دیجیتال، برخی از کشورهای پیشرو اروپایی و ایالات متحده آمریکا کندتر پیشرفت می کنند. به خصوص در اروپا، فقدان قدرت شرکت های خصوصی در سیستم های پرداخت آنلاین بزرگترین مانع برای پیشرفت در پول دیجیتال است.

سیستم های ارز دیجیتال

از سوی دیگر، در ایالات متحده آمریکا که به تعهد خود به ابزارهای مالی سنتی معروف است، ارز دیجیتال جدید به نام «لیبرا» که فیسبوک روی آن کار می‌کند و اینکه برخی از شرکت‌ها به‌ویژه پی پال شروع به پذیرش بیت‌کوین برای پرداخت کرده‌اند، افکار بیشتر بانک های مستقر در غرب در مورد انتقال به پول دیجیتال، منجر به بررسی این تکنولوژی شده است.

ارزهای دیجیتال را می توان به صورت کلی و از منظر شبکه های اجرایی خود (بلاکچین های اختصاصی) می توان به دو دسته کوین ها (Coin) و توکن ها (Token) تقسیم بندی کرد؛ البته این تقسیم بندی جزئیات بیشتری را شامل می شود پس با ما همراه باشید.

کوین ها و آلت کوین ها در دنیای ارزهای دیجیتال

کوین ها که در دسته بندی ما می توان به آنها گفت “صاحب خانه” ؛ این ارزها برای خود شبکه های بلاکچینی اختصاصی دارند که کنترل آن به دست سازنده آن یا … است.

نام آلت کوین ها را هم اگر شنیده باشید، بر این اتفاق متصورید که نوعی دیگر از ارزهای دیجیتال است که به وجود آمده است اما اینگونه نیست و این یک اصطلاح است و به ارزهایی مانند دوج کوین که تفاوت هایی با بیت کوین دارند ، آلت کوین می گویند.

تفاوت کوین با آلت کوین

یک تفاوت بین همه کوین های موجود کاربرد آنهاست که به زبان ساده تر می توان گفت ” بیت کوین برای پول دیجیتال ” ساخته شده است، اما مثلا “ارز دیجیتال اتریوم تنها برای پول دیجیتال” ساخته نشده است، و کاربرد های دیگری همچون قراردادهای هوشمند و … را نیز داراست.
و این تفاوت از شروع ساخت آن به وجود آمده است که ساختار شبکه همانند بیت کوین طراحی نشده که تک قابلیتی باشد.

توکن ها

تا به قبل در مورد کوین ها صحبت کردیم ، ولی در دنیای ارزهای دیجیتال الزامات زیادی نیازمند است تا یک کوین مستقل (که دارای شبکه بلاکچین جدا باشد ) ساخته شود زیاد است، یکسری از شبکه ها در خود بستری برای ساخت ارز جدید بدون ساخت شبکه جدید وجود دارد، به این ارزهایی که بر بستر شبکه دیگری ساخته می شود ، توکن می گویند که اتفاقاتی همچون کلاهبرداری های بزرگ و یا از بین رفتن کلی ارز (صفر شدن قیمت آن) در این قسمت رخ می دهد.

دسته بندی ارزهای دیجیتال بر اساس کاربرد

ارزهای دیجیتال یا به نقلی دنیای بلاکچین امروزه در گستره وسیعی از فعالیت ها از پول های دیجیتال تا بازی های متاورس و دنیای دیگری مشغول است و در حال گسترش می باشد، پس ما در این مقاله سعی کردیم علاوه بر گفتن تفاوت آنها از نظر ساختار شبکه ای ، به دسته های کاربردی هم تقسیم کنیم.

تفاوت ارز دیجیتال و ارز مجازی و پول دیجیتال

تفاوت ارز دیجیتال و ارز مجازی و پول دیجیتال

اخیرا بحث های زیادی در مورد بیت کوین و ارزهای دیجیتال وجود داشته که باعث سردرگمی و سو برداشت ها توسط برخی افراد شده است. زیرا که برخی از این تعبیرها کاملا مشخص نیستند. اصطلاحاتی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی، و پول دیجیتال نشانگر انواع مختلف پول هستند. در این مقاله سعی داریم تفاوت ارز دیجیتال و پول دیجیتال را به تفاوت میان پول‌های مجازی تفصیل برای شما توضیح دهیم. تفاوت ارز دیجیتال و پول دیجیتال را به طور خلاصه می توان با تشریح ماهیت آنها توضیح داد.

پول دیجیتال

پول دیجیتال تجسم دیجیتال هر نوع ارز و پول است که در زندگی روزمره به عنوان روش پرداخت برای خرید کالا یا دریافت هر گونه خدمات استفاده می شود. یک مثال از این نوع پول ها همان پولی است که در حساب بانکی شما پس انداز شده است و با آن می توان انتقالات الکترونیک را انجام داد. با پول دیجیتال می توان با کارت دبیت یا اعتباری نیز پرداخت های خود را انجام دهید.

ارزهای قانونی و صادر شده توسط بانک مرکزی، همگی یک نسخه دیجیتالی دارند. پس پول دیجیتال در برخی موارد توسط سازمان ها و نهاد هایی که آنها را توزیع می کنند، کنترل و قانون گذاری می شوند.
به عبارت دیگر، می توان پول دیجیتال را به عنوان روش پرداخت، یا برای مبادله پول، بدون داشتن یک ارز فیزیکی مانند اسکناس های بانکی یا سکه ها، از آن استفاده کرد.

پول مجازی

از سوی دیگر، وقتی از پول مجازی حرف می زنیم، منظورمان پولی است که تنها به صورت مجازی وجود دارد و قانون گذاری نشده است. این نوع ارزها به وسیله هیچ توسعه دهنده یا بانکی تولید نشده است. اگر چه این نوع پول ها توسط هیچ بانکی توزیع نشده اند اما، در میان مردم به عنوان روش پرداخت شناخته می شود. این نوع پول ها را می توان به صورت الکترونیک، ذخیره کرد، انتقال داد، یا آنها را مبادله کرد.

یک مثال از این نوع پول ها را می توان ارزهای مجازی استفاده شده در بازی های ویدیویی نام برد. این نوع ارز که برای خرید اشیاء در یک بازی ویدیویی یا دنیای مجازی استفاده می شوند. اما در دنیای واقعی وجود ندارند. یک از این نوع ارزها، e-Gold است که از سال ۱۹۹۶ تا کنون وجود دارد.

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی

نهایتا، اگرچه پول دیجیتال و ارزهای مجازی چندین سال است که در میان ما وجود دارند، اما نوع جدیدی از ارزها که به تازگی باب شده است، کریپتوکارنسی ها یا ارزهای دیجیتال هستند. ارزهای دیجیتال نوعی پول مجازی هستند که ویژگی هایی دارند که آنها را منحصر به فرد و متفاوت از دیگر ارزهایی کرده است که تا کنون شناخته ایم.

ویژگی های ارز دیجیتال

ارز دیجیتال همان طور که از نام اش بر می آید، با کریپتوگرافی یا اصول رمزنگاری محافظت شده است. این نوع ارزها با الگوریتم های ریاضیاتی رمزنگاری شده اند و امنیت تراکنش ها را با ساخت واحد های جدید کنترل می کنند. آنها همچنین از یک بایگانی عمومی استفاده می کنند که به آن بلاکچین می گویند، تا مطمئن شوند که هر تراکنش کاملا قانونی است و هیچ گونه کلاهبرداری وجود ندارد.

ویژگی دیگر این نوع ارزها این است که همگی غیر متمرکز هستند. پس انها توسط هیچ سازمان یا نهادی پشتیبانی نمی شوند تفاوت میان پول‌های مجازی و به یک موسسه مرکزی نیاز ندارند. به همین نحو، تراکنش ها نیاز به شخص واسطی ندارند، زیرا که پروتکل انها Open Source است.

دنیای ارزهای دیجیتال هر روزه در حال گسترش است. مشهورترین نوع ارز بیت کوین است که علاوه بر اولین ارز بودن، بیشترین ارزش را دارد و امروزه انواع بسیاری مشابه آن ساخته شده است که ویژگی های متفاوتی دارند. این نوع ارزها را می توان لایت کوین، اتریوم، ریپل و دوج کوین و غیره را نام برد.

تفاوت ارز دیجیتال و پول دیجیتال

۱. پول های دیجیتال متمرکز هستند. به این معنی که تراکنش ها در شبکه در یک مکان مرکزی مانند بانک تنظیم نمی شوند. ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند و در شبکه توسط اکثر مردم مدیریت می شوند.

۲. پول های دیجیتال شفاف نیستند. با پول های دیجیتال شما نمی توانید آدرس کیف پول تان را انتخاب کنید و تمام تراکنش های بقیه را در آنجا ببینید. این اطلاعات به صورت محرمانه و امن نگهداری می شوند. ارزهای دیجیتال کاملا شفاف هستند. هرکس می تواند تمام تراکنش های انجام شده را دریافت کند. اطلاعات کاربران در زنجیره ای عمومی در اختیار همگان قرار دارد.

۳. پول های دیجیتال یک مرجع مرکزی دارند که با تمام مشکلات تفاوت میان پول‌های مجازی روبه رو می شود. یک مرجع مرکزی می تواند برای مثال به خواست یک کاربر تمام تراکنش ها را متوقف یا لغو کند. ارزهای دیجیتال وسیله جامعه کاربران خود حمایت و قانون گذاری می شوند.

۴. اکثر کشورها چارچوب قانونی برای پول های دیجیتال دارند. اما در مورد ارزهای دیجیتال چنین نیست.

به طور خلاصه می توان تفاوت ارز دیجیتال و پول دیجیتال را در ماهیت انها و کاربردشان در زندگی در نظر گرفت.

ارز دیجیتال چیست؟|به زبان ساده

ارز دیجیتال چیست؟|به زبان ساده

شاید شما هم واژه «ارز دیجیتال» را در رسانه‌ها یا شبکه‌های اجتماعی شنیده باشید. اما ارز دیجیتال چیست ؟ چه تفاوت‌هایی با پول معمولی دارد؟ اگر به دنبال پاسخ این پرسش‌ها هستید، مطلب زیر می‌تواند برایتان سودمند باشد.

ارز دیجیتال چیست؟

به گزارش #اقتصادبرتر واژه «ارز دیجیتال» ترجمه فارسی عبارت انگلیسی «cryptocurrency» است. این کلمه انگلیسی از دو عبارت crypto‌ به معنای رمز و currency به معنای ارز تشکیل شده است. به همین دلیل گاهی از معادل «رمزارز»، «ارز رمزگذاری شده» یا «ارز رمزینه» برای این مفهوم نیز استفاده می‌شود. ارز دیجیتال در واقع یک شکل الکترونیکی از پول است که به صورت رمزنگاری شده در اینترنت از یک نفر به فردی دیگر متصل می‌شود. رمزارزها غیرقابل هک هستند.

اطلاعات مربوط به مالکیت ارز دیجیتال و تراکنش‌ها بر روی شبکه‌ای که بلاک چین نامیده می‌شود قرار دارد. این شبکه اطلاعات مذکور را در اختیار عموم قرار می‌دهد و همه کاربران می‌توانند سابقه تراکنش‌ها را ببینند.

از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال می‌توان به بیت کوین، اتریوم،ریپل، لایت کوین و مونرو اشاره کرد.

تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست؟

پول معمولی یا همان ارزهای رسمی (مثل ریال، دلار یا یورو) توسط بانک مرکزی هر کشور منتشر می‌شود. بانک مرکزی باید مقداری شیء با ارزش (نظیر طلا) را به عنوان پشتوانه این پول منتشر شده در اختیار داشته باشد. اما ارز دیجیتال این گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می‌شوند. البته استثناهایی نیز در این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال «وان‌گرم» که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.

دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال به ساختار تراکنش‌ آنها مربوط می‌شود. در تراکنش‌های آنلاین بین دو نفر، یک واسطه (معمولا) بانک وجود دارد که بر آن نظارت می‌کند. اما نقل‌وانتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا صورت می‌گیرد. به جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی (مثل بانک) درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه‌ای از کاربران که بر روی شبکه بلاک چین حضور دارند تایید می‌شود.

ارز دیجیتال تفاوت‌هایی اساسی با پول رسمی دارد. بازگشت ناپذیری تراکنش‌های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، در صورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت‌کننده، ‌امکان پیگیری و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال این طور نیست و در صورت انجام دیگر بازگشت‌پذیر نخواهد بود.

حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش‌های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می‌شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می‌ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می‌شود. همچنین کارمزد تراکنش‌های ارز دیجیتال پایین‌تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی صفر است.

مزایای ارز دیجیتال چیست؟

همان طور که گفته شد ، تفاوت میان پول‌های مجازی حفظ هویت کاربر، عدم نیاز به واسطه، کارمزد پایین و سرعت بالای انجام تراکنش از مهم‌ترین مزایای ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند.

سرمایه‌گذاری روی ارزهای دیجیتال

شاید شنیدن داستان افرادی که با خرید بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال با قیمتی پایین و فروش آن در هنگام افزایش قیمت به ثروت بالایی رسیدند شما را به فکر سرمایه‌گذاری بر روی آن بیاندازد. بازار ارزهای دیجیتال بازاری جذاب برای سرمایه‌گذاران خرد و کلان از سراسر دنیاست. با این وجود، یکی از مشکلات اصلی این بازار، نوسانات شدید قیمتی در آن است.

چون این نوسانات بخشی طبیعی از این بازار است، این سرمایه‌گذاری مخاطره به نسبت بالایی داشته و البته احتمال کسب سود قابل توجه نیز در آن وجود دارد.

انواع ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتالی یا رمزنگاری شده یک پول صد در صد مجازی است. برخلاف تقریباً تمامی پول‌های دیگر در جهان، هیچ حکومتی روی این پول نظارت و کنترل ندارد، در عوض، کاملاً مجازی است. ارزهای دیجیتالی‌هایی که مالک آن هستید، در کامپیوتر شما ذخیره می‌شوند. می‌توانید این ارزهای دیجیتالی را بفروشید و یورو یا ریال دریافت کنید. پول کامپیوتری یا پول دیجیتال یا پول اینترنتی نام‌هایی هستند که به این پول مجازی داده شده و گفته می‌شود یکی از بزرگترین علاقه‌مندی‌های گیک‌ها و خوره‌های دنیای دیجیتال است. عده‌ای دیگر هم آن را ابزاری برای مبارزه بر ضد نظام سرمایه داری جهانی و بانک‌های بزرگ می‌دانند. شرکت‌ها و افرادی که کارهای تجاری و بازرگانی انجام می‌دهند، اغلب به دنبال راه حل‌هایی برای دریافت پول و سود بیشتر هستند، مشتریان هم در مقابل خدمات مناسب و شیوه‌های پرداختی معقول و مطمئنی را طلب می‌کنند. شاید ایده‌های مختلفی برای جابجا کردن پول و اعتبار به صورت اینترنتی به ذهن شما هم رسیده باشد. بانکداری الکترونیکی و استفاده از روش‌های سنتی تر هم مشکلات و محدودیت‌های فیزیکی و قانونی متعددی دارند؛ بنابراین تلاش‌ها برای آفریدن نوعی پول دیجیتال از همان آغاز کسب و کارهای الکترونیک شکل گرفته بود.

لیست ارزهای دیجیتالی

شاید فقط بیت کوین را به عنوان ارز دیجیتال یا رمزنگاری شده میشناسید ولی در اینجا لیستی از سایر تفاوت میان پول‌های مجازی ارزهای دیجیتالی تهیه شده، البته که بیت کوین و لایت کوین بیشتر مورد استقبال و استفاده قرار گرفته‌اند.

رایج‌ترین ارزهای دیجیتالی

نام ارز دیجیتال، الگوریتم، تعداد کل موجودی و همچنین نام وب سایت اصلی:

Bitcoin Bitcoin SHA-256 21 Million

Litecoin Litecoin Scrypt 84 Million

Peercoin Peercoin SHA-256 No Limit

Dogecoin Dogecoin Scrypt 100 Billion

Namecoin Namecoin SHA-256 21 Million

جدیدترین ارزهای دیجیتالی

Coin Scrypt 1.2 Billion

Litebar Scrypt 1.35 Million

Earthcoin Scrypt 13.5 تفاوت میان پول‌های مجازی Billion

YbCoin Multi-Algo 200 Million

Protoshares Momentum 2 Million

تفاوت ارز دیجیتال با ارز مجازی

برای تمیز دادن این دو مفهوم افزودن پسوند اقتصاد به الفاظ دیجیتال و مجازی تاحدودی می‌تواند مشکل را حل نموده و مفاهیم را تبیین نماید.

اقتصاد دیجیتال تمام تجارت‌ها، افراد و خدماتی را توصیف می‌کند که در یک حالت دیجیتال فعالیت می‌کنند. این تجارت‌ها می‌توانند آنلاین باشند و یا خدمات ساخت نرم‌افزار باشد. در مقابل، اقتصاد مجازی عبارتند از اقتصاد غیر واقعی همانند اقتصادهای خرد درون بازی فارم وایل یا اجتماعات دنیای وارکرفت.

از این رو تفاوت بین ارز مجازی و ارز دیجیتال نیز با همین روش قابل درک است. ارزهای دیجیتال در واقع نماد غیرفیزیکی همان ارزهای رایج هستند و ارزهای مجازی نماد سرمایه‌های آنلاین هستند که تنها در دنیای دیجیتال ارزش‌گذاری می‌شوند و نه خارج از آن.

مثال بارز ارز مجازی همان اعتبارات فیس‌بوک است که برای تبلیغات و بازی‌های درون پلتفرمی استفاده می‌شوند. در این مثال ارز رایج در فرم دیجیتال آن بایستی تبدیل به ارز مجازی شود و نکته قابل توجه در این حالت گردش یک‌طرفه پول می‌باشد، زیرا توسط اعتبارات فیس‌بوک شما امکان خرید ماشین نخواهید داشت. بنابراین ارزش ارز مجازی تنها درون پلتفرمی است که در آن شکل گرفته است. در واقع ارز دیجیتال نماد دیجیتال یک سرمایه فیزیکی است مانند پولی که در کیف پول پی پال و یا در حساب بانکی آنلاین شماست که بوسیله آن اعتبارات فیس‌بوک خریداری می‌کنید.

یکی دیگر از تفاوت‌های بارز این دو ارز سطح متمرکز بودن و مالکیت آن است. درحالی‌که ارز دیجیتال تحت مالکیت و کنترل بانک‌‌های مرکزی و حکومت‌ها می‌باشد، ارز مجازی غیرمتمرکز بوده و می‌تواند توسط هر شرکتی همانند فیس‌بوک یا سازندگان اپلیکیشن‌ها و افراد ساخته شوند.

به طور عام، ارزهای رمزنگاری شده را نمی‌توان در هیچ‌کدام از این دو گروه دسته‌بندی کرد چرا که شباهت‌هایی به هر دو گروه دارد. از آن جهت به ارزهای مجازی شباهت دارند که غیرمتمرکز هستند و تحت مالکیت و کنترل هیچ بانک یا دولتی نیستند و وابستگی به هیچ ارز رایجی به عنوان سرمایه پشتیبان ندارند. اما همانند ارز دیجیتال می‌توان از آن‌ها برای خرید کالای واقعی نظیر اتومبیل استفاده کرد.

بسیاری از ارائه‌دهندگان محصولات در حال حاضر پرداخت با بیت کوین یا برخی ارزهای رمزنگاری شده دیگر را جهت خرید محصولات‌شان می‌پذیرند. همچنین ارزهای رمزنگاری شده محدود به پلتفرم یا نرم‌افزار خاصی نیستند و همین امر تنظیم مقررات را برای ارزهای رمزنگاری شده سخت کرده است.

در حال حاضر برخی کشورها نظیر سوئیس و ژاپن ارز دیجیتال را به عنوان روش پرداخت قانونی پذیرفته‌اند.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های تفاوت میان پول‌های مجازی امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت تفاوت میان پول‌های مجازی توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.